Week 2

Alweer een week voorbij. Afgelopen zondag ben ik hier naar een kerk geweest. Dit was een gereformeerde vrijgemaakte kerk in Belville. Ik had de contactgegevens van een dominee in Nederland gehad en heb ze via email gevraagd of er leden in The Observatory wonen (waar ik verblijf) waar ik dan misschien mee kan. Al gauw kreeg ik een antwoord dat iemand mijn telefoonnummer wilde hebben en nam contact met mij op. Die ochtend ben ik dus met Karlien en Denzel naar de kerk geweest, wat best wel hetzelfde als in Nederland. De dienst was in het Afrikaans, maar als in me concentreerde, kon ik het meeste wel verstaan. Na de kerk een praatje gemaakt met een paar mensen die allemaal erg vriendelijk waren. Daarna vroegen Karlien en Denzel of ik mee wilde naar Babylonstoren. Ik had geen plannen dus ik ging mee. Babylonstoren is een hele grote “tuin” met allerlei fruitbomen, groenten, maar ook planten en kruiden. Je mag daar van alles plukken en meenemen naar huis, maar helaas was er nog niks rijp, dus hebben we ook niks meegenomen. Het is natuurlijk nog maar het begin van de lente. Aan het einde konden we wel een bloedsinaasappel meenemen uit eigen tuin en die was erg lekker😋. Terug in de auto hebben we nog leuk gepraat en kan ik vaker met ze mee, als ze niet aan het reizen zijn, want dat doen ze ook vaak.

Maandag op het project ben ik vooral creatief bezig geweest om een soort badges te maken van papier want die hadden ze nodig. En zoals “gewoon” kinderen geholpen met hun werk.

Dinsdag ben ik weer creatief bezig geweest omdat ze meer van de badges nodig hadden. Voorderest heb ik kinderen in de klas geholpen. Als de leerkracht bezig is zitten sommige kinderen te niksen als ze klaar zijn of het niet snappen. Iemand had zijn boek dicht, maar was nog niet klaar, dus ik ging hem helpen. Hij snapte het niet, maar gaandeweg begon hij het te begrijpen. Je zag dat er wat in hem veranderde, hij werd erg blij dat hij het snapte. Dat ik ergens anders ging helpen, ging hij ijverig verder. Later kwam hij een aantal keer naar me toe om weer om hulp te vragen. Als ik dat zo zie een meemaak, denk ik bij mezelf: dat is waar ik het voor doe. Het zijn kleine dingen, maar daar haal ik wel voldoening uit

Woensdag was een drukke dag. Eerst naar het project en daar ben ik eerder weggegaan met twee anderen om bij een voetbalwedstrijd te zijn van kinderen van onze school tegen een andere school. Deze kinderen waren rond de 13 jaar. Daarna naar het strand geweest want het was echt lekker weer. Even wat gedronken en gegeten. Een heerlijke koffie milkshake en wat nacho’s. De milkshakes hier zijn zo lekker ;). Ik was met een ander meisje en we wilden nog naar Lions head gaan om de zonsondergang te kijken, maar waren niet aan de goede kant van de berg om de route te pakken, dus hebben we ergens op een soort kleine bunker gezeten waar we ook super mooi uitzicht hadden. Nadat de zon onder was, zijn we naar beneden gegaan en moesten we een uber hebben. Alleen was haar telefoon uitgevallen en mijn data deed het niet. We zijn een beetje gaan lopen en aan het hopen dat de data zou werken. Gelukkig stond er ergens een man bij de deur van zijn huis (een hele mooie villa) en hebben we hem om hulp gevraagd voor een hotspot. Hij was aan het wachten op zijn bestelde eten en toen hij dit kreeg ging hij naar binnen. Maar eerst zei hij nog: als er iets is of als er iet nodig is, bel aan bij deze knop en dan kom ik jullie helpen. Dus dat was wel erg aardig. Gelukkig was de uber er snel en konden we veilig naar huis.

Donderdag ben ik niet naar het project geweest, maar naar een school in een sloppenwijk. Samen met 5 anderen uit het huis worden we rond 9 uur opgehaald door degene die dit vaker doet. Ik had nog geen een sloppenwijk gezien, dus dit zou de eerste zijn. Na 15 minuten sloegen we ergens af bij een stoplicht en 100 meter verder begon de sloppenwijk. Dit was ook meteen te merken aan de “weg”. Hobbelend en in zijn 1 reden we langzaam door de wijk. Het komt meteen binnen, je bent in zo’n andere wereld. Zelfgemaakte huizen en zelfs daar beschermen mensen deze met prikkeldraad en zoveel mogelijk hoge platen. Ik heb genoeg afbeeldingen van sloppenwijken gezien en zo was het ook, maar als je er doorheen rijdt en het in het echt ziet, is het toch wel even anders. Om het schooltje stond een hek. We gingen naar binnen en kwamen in een ruimte waar de kinderen waren. De meesten zaten aan een tafel, keurig op hun stoeltje met een krijtje in hun hand en een kleurplaat. Een aantal kinderen waren aan het spelen en sommigen lagen in een wieg/box. We kregen eerst een rondleiding. Er was gelukkig een mooie keuken die door Amerikanen en (volgens mij) Amsterdammers gebouwd was. Zo konden de vrouwen die er werkten eten maken voor de kinderen. Na de rondleiding konden we met de kinderen praten/spelen. Praten was nogal lastig omdat ze alleen Xhosa praten. Ze wilden graag dingen vertellen en vragen, maar dat verstond ik niet. Om toch interactie te hebben, praatte ik Engels tegen ze. Ze vonden ons heel interessant en zaten vooral veel aan mijn haar en nagels. Ik weet niet waarom ze dat zo interessant vonden, misschien omdat ze zo lang waren (ja ik vergeet ze elke keer te knippen). Na ongeveer anderhalfuur kwam die man ons weer ophalen en gingen we weg nadat we een groepsfoto gemaakt hadden.

Vrijdag was er een markt op de school georganiseerd door de bovebouw. Ze verkochten allerlei etenswaren, omdat het de dag erna Heritage day is, een nationale feestdag waarbij elke local wel een braai doet. Naast dat we met de lagere klassen naar die markt gingen, hebben ze ook nog een beetje gewerkt. ‘s Avonds zijn we met een aantal naar een Belgisch restaurant gegaan in het V&A Waterfront als afscheid van een Belgisch meisje die de dag erna wegging. Iedereen had zijn gerecht al gauw op, maar ik was net begonnen want moest al mijn gamba’s pellen. Deze waren wel erg lekker.

Zaterdag zijn we naar “The old biscuit mill” geweest. In het weekend is daar een foodmarket en er zijn sowieso allemaal kleine winkeltjes. Bij de Koreaan heb ik sweet crispy chicken met rijst gekocht. Eten maken kunnen ze hier wel 😋 Het is ongeveer 15-20 minuten lopen vanaf het vrijwilligershuis dus hebben we het gewandeld.

Dan wil ik nog afsluiten met iets wat ik vergeten ben ik mijn vorige blog. Die woensdag zijn we namelijk naar een Afrikaans restaurant geweest, waar je een hele Afrikaanse ervaring hebt. Het eten komt uit allemaal verschillende landen en het was (bijna allemaal) erg lekker. Vooral de pompoen met een suikerlaagje omheen was echt heerlijk. Voor het eten kregen we djembe les van een Afrikaan die dit heel leuk deed. We kregen tijdens het eten een facepaint en aan het einde hebben we op het podium de dans van “Jerusalema” geleerd. Als je ooit in Kaapstad bent, is dit echt een aanrader!