Blog week 11 en ... thuiskomst

Mijn laatste week in Zuid-Afrika… iets wat alleen mijn vader, moeder en mijn coach wisten, want ik zou ‘3 december’ thuiskomen, maar dat was toch niet het plan. Stiekem eerder naar huis om een aantal van het thuisfront te verrassen, daar vertel ik aan het einde over. Maar eerst over hoe mijn laatste week was.

Het was een leuke, maar ook rare week. Alles wat ik deed was voor de laatste keer: laatste keer daar naar de kerk, laatste keer naar het strand (nog zoveel mogelijk bruin worden, want dat kleurtje gaat er in het koude Nederland vast gauw genoeg af), laatste keren project enz. Op het project waren het normale dagen. Maandag was er niemand naar het project, want er was een demonstratie door taxi’s. De Ubers reden nog, maar wel veel minder, dus je wist niet zeker of je wel een Uber naar huis kon krijgen, dus had Noël ons geadviseerd om geen Ubers te gebruiken. Ik kon lopend naar mijn project, dus was wel geweest. Naast mijn dagelijkse hulp in ‘Red class’ (de 2 tot 3 jarigen) heb ik ook een aantal uurtjes in het kantoor doorgebracht. Ik heb wel gemerkt dat de computerkennis daar niet echt goed is. Het begon met de vraag of ik iets op hun site kon veranderen. Na even uitzoeken wat voor site ze hadden, was dat geen probleem voor mij. Toen hadden ze door dat ik wel met computers om kon gaan en kreeg ik meer klusjes. Zo heb ik voor elke klas een registratieblad gemaakt voor heel 2023. Ze waren me enorm dankbaar en hebben dit ook meerdere keren duidelijk gemaakt. Woensdag was mijn allerlaatste dag en heb ik ook afscheid genomen. Met de kinderen heb ik een foto gemaakt en mijn leerkrachten en de twee vrouwen die daar de baas waren, heb ik een dikke knuffel gegeven.

Deze week was ook het WK begonnen. Met best wel een aantal Dutchies in het huis zijn we maandag de eerste helft in de TV kamer gaan kijken. In de rust zijn we gauw naar Trenchtown gegaan om weer pizza te eten en daar werd het voetbal ook uitgezonden. Er waren daar nog meer Nederlanders en de mensen die daar werkten hadden al gauw in de gaten dat er heel veel Nederlanders voetbal aan het kijken waren. Daarom werd de muziek zachter gezet en het commentaar van de wedstrijd harder. Helemaal feest werd het toen er gescoord werd en zelfs de niet Nederlanders met ons mee aan het juichen waren.

Vorige week hadden we met een aantal een huiselijke maaltijd: de lasagne. Het was zo lekker, leuk en gezellig dat we besloten weer een maaltijd klaar te maken. Dit keer hebben we met 16 man gegeten. Mexicaans stond op het menu. Er werden burrito’s en taco’s gemaakt en ook dit was weer een geslaagde maaltijd. ’s Avonds gingen we met een grote groep bowlen. Nu ging het wel iets beter dan de vorige keer. Met als hoogte punt van de avond mijn strike die ik achterstevoren heb gegooid.

Woensdag was mijn laatste volledige avond en we zijn naar de nightmarket gegaan. Dit keer had ik Vietnamese noodles. Ik ben ook nog met een aantal goede vrienden en vriendinnen naar een cafeetje gegaan om een cocktail te drinken op mijn laatste avond.

Donderdag was dan de dag dat ik weg zou gaan. Ik heb eerst uitgeslapen en ben daarna mijn koffer in gaan pakken. Ik heb met Mathilde, Lovise en Regine gebruncht bij Nourished. Oh wat ga ik het lekkere eten en smoothies missen! Daarna heb ik mijn nagels nog laten doen en zijn we naar V&A Waterfront gedaan. Om 6 uur had ik gereserveerd bij Linko: een Aziatisch restaurant in Observatory waar ik mijn laatste diner zou hebben. In Nederland was ik niet zo’n sushi eter, maar hier …, zo lekker ;). Eenmaal thuis heb ik de laatste dingen gepakt en mijn koffer dichtgeritst en gewogen. Rond half 10 zou ik gaan, dus nog even de donderdagavond traditie meegepakt en een potje bierpong gespeeld. Daarna was het echt tijd om afscheid te nemen. Iedereen een knuffel gegeven en een foto gemaakt zoals we altijd doen. Het was echt moeilijk en moest dan ook wel huilen. Je laat mensen achter waarmee je een heel goede band hebt opgebouwd en je niet weet of/wanneer je ze weer ziet.

Op het vliegveld ging alles heel soepel en heb ik om tijd te doden nog wat winkeltjes bezocht. De vlucht zelf was lang en ik heb niet veel geslapen, maar het ging allemaal prima. Nog veel uit het raam gekeken, want ik had best een goed uitzicht. Om 11:10 landden we op Schiphol, 10 minuten eerder dan gepland. Papa en mama stonden op me te wachten en heb ik ze een dikke knuffel gegeven. Toen werd er op mijn schouder getikt. Stond Antonette daar ineens, dat was een verrassing voor mij ;). Vanuit Zeist even heen en weer gereden om mij te verrassen. Gelukkig scheen de zon buiten, want voor iedereens weten was ik nog in Kaapstad, dus heb ik even met mijn zonnebril op een Snapchat naar Bouke gestuurd, zodat hij niks door zou hebben. Het was wel fris, maar gelukkig niet ijskoud, dus die overgang viel me mee. Eenmaal thuis even onder de douche gesprongen en door naar Bouke. Mama was mee om te filmen en we moesten nog even voorzichtig zijn, want hij zat daar voor het raam. Gauw achter een muurtje, maar hij had mama al gezien, dus die ging aanbellen. Nou een verrassing was het zeker, want de eerste vijf seconden werd er alleen naar me gekeken met: ‘Ben je hier echt?’, maar al gauw werd ik platgeknuffeld. Het heeft wel een halfuur geduurd voordat het echt was doorgedrongen, want ja ik had 2 uur geleden nog een Snap gestuurd vanuit ‘Kaapstad” ;). Zaterdag was mijn voetbalteam aan de beurt. Met Robert had ik al het een en ander geappt en 20 minuten later dan de rest kwam ik bij JVC aanfietsen. Ik ben buiten de kleedkamer gaan wachten, want Robert zou de opstelling bekend maken en dan zou ik binnenkomen. Een heel verhaal over de trainingsopkomst en inzet en daarna werd er ook nog verteld over de uitslagen van de tegenstander. Was ik misschien net te laat en was hij tijd aan het rekken? Ik wist het niet, dus ik besloot naar binnen te gaan. Eerst hard op de deur gebonsd en kwam binnen met: ‘Sorry dat ik te laat ben.’ Nienke was de eerste die naar me toe kwam en was het even een emotioneel moment. Iedereen was erg verbaasd en blij, dus ook deze verrassing goed gelukt. Meteen de wedstrijd meegedaan. 16-0 gewonnen, een goede binnenkomer. Niet de meest spannende wedstrijd, maar wel weer genoten dat ik op het voetbalveld stond.

Het is fijn om weer thuis te zijn, iedereen te zien en mijn verhalen te vertellen, maar Kaapstad en de mensen mis ik nu al wel. Een geweldig avontuur en ik ben zo blij dat ik dit gedaan heb!